اعتراض خوانندە زن ایرانی به مردسالاری در موسیقی ایران

پری ملکی خوانندە زن ایرانی درباره وضعیت موسیقی بانوان در سالی که گذشت، می‌گوید: سال ۹۹ بدترین و سخت‌ترین دوران بود؛ به‌خصوص برای بانوان اهل موسیقی.
بە گزارش زایلە، این هنرمند ادامه می دهد: «در سال ۹۹ ما امکان برگزاری آنلاین کنسرت را نداشتیم، البته پیشنهاد می‌کردند که این کار را عملی کنیم ولی وقتی که می‌پرسیدیم آیا امکان پخش صدای ما برای خانم‌ها به صورت آنلاین وجود دارد؟ پاسخ‌شان منفی بود و یا در پاسخ به این‌که آیا امکان برگزاری کنسرت آنلاین مختلط وجود دارد یا خیر؟ می‌گفتند که صدای بانوان نباید بالا باشد.»
ملکی اضافه می کند: «متأسفانه موسیقی ما به‌شدت مردسالارانه است. همیشه به این امر معتقد بودم و در سال ۹۹ این اعتقادم قوی‌تر شد.»
او همچنین اظهار می کند، «کرونا سخت‌تر از جنگ نیست. ما دوران جنگ را طی کردیم ولی تا این حد زجر نکشیدیم. اما این دوران که بسیار راحت‌تر از دوران جنگ بود، بسیار رنج کشیدیم.»
وی در پاسخ بە این پرسش که خود او در سال ۹۹ فعالیت موسیقایی اش را به چه صورتی ادامه داد؟ گفت: «فعالیت موسیقی به طور کلی منحل شده بود؛ اول این‌که تعداد شاگردان آموزشگاه و حتی خود من به یک سوم رسیده بود و متأسفانه مردم همه کارهای زندگی خود را می‌کنند ولی به بخش فرهنگ و هنر که می‌رسند، برای‌شان سخت است. به همین دلیل در سال ۹۹ عملا نتوانستم کاری انجام دهم. همیشه پیش از سال نو آن‌چه را که طی سال انجام داده‌ام برآورد می‌کنم ولی امسال می‌توانم بگویم که عمر ما تنها به بطالت گذشت.»
ملکی همچنین درباره ادامه فعالیت بانوان در حوزه موسیقی در سال ۱۴۰۰ بیان می‌کند: «زمانی که راهی قطع می‌شود، راه بعدی را که بخواهی شروع کنی دیگر نمی‌توانی از همان راه قبلی ادامه دهی. این یک امر طبیعی است؛ بنابراین نمی‌توان این‌گونه پنداشت که در صورت بهبود شرایط فعلی وقتی که بخواهیم فعالیت‌مان را از سر بگیریم، از ادامه راه قبلی باید برویم یا به کلی باید حرکت دیگری کنیم. با این شرایط اقتصادی و اجتماعی نباید این‌گونه فکر کنیم که با رفتن کرونا، دورانی طلایی خواهیم داشت. نه، این‌گونه نخواهد بود و اصلا نمی‌توان پیش‌بینی کرد که بعدا به چه صورتی امکان ادامه فعالیت موسیقی برای‌مان فراهم خواهد بود و آیا اصلا ممکن خواهد بود؟»
این هنرمند تصریح کرد: «همیشه گفته و می‌گویم که اهالی موسیقی باید با هم هم‌قدم و متحد باشند. تا زمانی که با هم یک دل و همراه نیستیم، هیچ چیزی درست نمی‌شود و بزرگ‌ترین اشکالی که داریم این است که هنرمندان ما به‌خصوص در حوزه موسیقی نه با هم یک‌دل هستند و نه در شرایط سخت یکدیگر را همراهی می‌کنند. زمانی که این شرایط را نداریم، چه امیدی می‌توانیم به پیشبرد و پیشرفت موسیقی داشته باشیم؟ تا کی‌ می‌خواهیم با یکدیگر همراه نباشیم و خودخواهی‌های خود را داشته باشیم؟!»